Bu makalede Marmara Denizi’nin Kuzeybatısında yer alan Rodosçuk/Tekirdağ kazasında yaşayan halkın beslenme kültürü ele alınmıştır. Hangi ürünlerin yaygın olarak tüketildiğini belirlemek için başvurulan temel kaynak narh defterleridir. Bilindiği üzere narh, mal ve hizmet fiyatlarının esnaf örgütlerinin görüşü alınarak devlet tarafından belirlenen üst sınırını ifade etmektedir. Piyasada bulunan malların listelerini barındırdığı için ayrı bir önem taşıyan narh defterleri ilgili kazaya ait şer’iyye sicillerinde yer almaktadır. 1638-1730 yıllarına ait narh listelerinde bulunan ürünler türlerine göre sınıflandırılarak başlıklar halinde değerlendirilmiştir. Bu araştırmada ayrıca narh (...) defterlerine yansıdığı kadarıyla Rodosçuk piyasasında bulunan yiyecek maddelerinin çeşitliliği, yakınlığı nedeniyle özellikle İstanbul’da ve Saray’da tüketilen ürünlerle karşılaştırılarak zaman içinde meydan gelen değişimler belirlenmiş ve incelenen dönemin başından sonuna kadar önemli bir dönüşümün yaşanmadığı ortaya çıkmıştır. Varılan sonuçlardan bir diğeri de Amerikan menşeli yiyeceklerin henüz Rodosçuk’ta sahneye çıkmamış olmasıdır. (shrink)

Analitik psikoloji 20. yüzyılda İsviçreli psikoterapist Carl Gustav Jung tarafından oluşturulmuş kuramdır. Kuram sadece psikoterapi alanını değil psikolojiden teoloji, etnografi, edebiyat ve güzel sanatlara kadar pek çok bilim dalını da etkilemiştir. Jung’un kuramındaki en önemli başarısı; bilinçdışı ile bireysel bilinçdışı ve kolektif bilinçdışının keşfidir. Bu keşifle sadece çeşitli bilim dalları edebî metinlerde geçen kolektif imgeler ve onların kolektif simgelerinin neler olduğunu değil insanlar da ruhun ihtiyacının ne olduğunu öğrenmiştir. Jung’un kuramının birincil maddesi ontolojik açıdan insanın kendisinden daha güçlü bir varlığa (...) bağlanma ihtiyacıyla doğmasıdır. İnsan bu temel ihtiyacını göz ardı ederek yaşamını sürdürdüğünde enerjisini yapısına ters yönde isteklere harcayarak giderir. Nitekim insan doğası gereği hayatın çeşitli yönlerine ilgi duyan, onları gerçekleştirmede istekli olan varlıktır. Bu istekler bazen toplumun refahını engelleyici dolayısıyla dinî emirlere aykırı olabilir. Böylece gerek toplumun kurallarına gerek dinin buyruklarına ters düşülür. Bu durumda dinen istenilen insan olunamadığı gibi psikolojik açıdan da bireyselleşme gerçekleştirilememiş olur. Bireyselliğini gerçekleştirememiş insanlar Jung’un kuramında isimlendirdiği gibi gölgelerinin farkına varamamış kişilerdir. Analitik psikolojide insanlık adına çok önemli olan gölgelerin farkına varılması oldukça zordur. Klinik gözlemlerinden hareketle kuramını oluşturan Jung’a göre hayatı boyunca gölgelerinin farkına varamayan insanlar olduğu gibi hayatlarının bazı evrelerinde yaşadıkları tecrübe neticesinde kendilerini bitkin, yorgun hatta hasta hisseden insanların olması da mümkündür. Jung kuramında gölgelerinin farkına varamayan insanların; bireyselleşmelerinin gerçekleşmediğini belirtir. Ona göre insanlığın en büyük yıkımı bireyselleşmenin gerçekleşmediği toplumlardan kaynaklanacaktır. Makale; analitik psikolojide gölge arketipinin tasavvufî görüşte arzu, istek, hayatın ilkeleri manalarına da gelen nefs teriminin benzeşik oluşu üzerine kaleme alınmıştır. Bu sebeple makalede on bir tane mutasavvıf şairin dîvânında zikredilen nefs kelimesi kuram doğrultusunda titizlikle incelenmiştir. Makale Jung’un kuramı ışığında bir arketip olan gölge ibaresinin mutasavvıf şairlerin dîvânlarında incelenen nefs ibaresine karşılık geldiği elli bir manzumenin açıklanmasından oluşmaktadır. Elde edilen veriler neticesinde makale gölgenin tanımı, bilinçlenmeye başlama, gölgeleri tanıma, bireyselleşme ve gölge çeşitleri olmak üzere beş bölümdür. Makalede yer alan gölge çeşitleri; acelecilik, hırs, kibir ve kin alt bölümlerini ihtiva etmektedir. Bu alt bölümlerde insanın olumsuz özelliklerini anlatan gölge çeşitlerini bildiren manzumelerin aynı zamanda insanın bu kötü hasletleriyle nasıl mücadele edeceğine dair öğütleri, çözüm önerilerini içerdiği tespit edilmiştir. Mutasavvıf şairler tarafından okuyucusuna verilen bu öğütler Jung’un da kuramında özellikle üzerinde durduğu hasletlerdir. Çalışmayla gerek klasik Türk edebiyatı gerek Türk İslâm edebiyatı alanına metinlerde zikredilen kelimelerin sembolik anlamlarının kazandırılması, farklı bir derinlik getirilmesinin yanında teoloji bilim dallarına da katkı sağlaması ümit edilmektedir. (shrink)

Avrupa Fetva Meclisi, çoğu Batı’da ikame eden hem şerî delilleri hem de vâkıayı bilen kıymetli âlimleri bünyesinde toplamış ilmi bir müessesedir. 1997 yılında Yûsuf el-Karadâvî’nin (1926-2022) başkanlığında kurulmuştur. Bu tarihten itibaren özellikle de Batı’da yaşayan müslümanları ilgilendiren ve müslüman ülkelerde gözlemlenen problemlerden ciddi manada farklılaşan önemli fıkhî meseleleri gündemine taşımış, ürettiği çözümlerle hem oradan yaşayan hem de benzer problemlerle yüzleşen Müslümanlar için referans niteliğinde karar ve fetvalara imza atarak, kendisine başvurulan ilmi bir merci haline gelmiştir. Kuruluşundan günümüze Meclis’in yapısını konu (...) edinen ve genel ya da aile hukuku veya muamelat gibi, özel bazı meseleler bağlamında izlediği fetva yöntemine ilişkin farklı dillerde bazıları akademik tarzda pek çok çalışma yapılmıştır. Meclis, 2023 yılında İstanbul’da icra ettiği toplantısını bu tarihe kadar yaptığı çalışmalar ve kendisine yöneltilen tenkitlere hasretmiş, toplantıda Meclis’i farklı yönleriyle değerlendiren çok sayıda bildiri sunulmuştur. Bu çalışma da aynı gayeye hizmet etmek maksadıyla Meclis’in fetvalarını neşrederken izlediği metodu, fıkıh ve fetva usulü kuralları bağlamında eleştirel bir bakış açısıyla değerlendirmek üzere kaleme alınmıştır. Değerlendirme, fetvanın muteber sayılabilmesi için müftüde aranan ilmi ehliyet ve adalet şartlarıyla sınırlandırılmıştır. Bu bağlamda öncelikle fıkıh meclislerinin fıkıh ilmine yaptığı katkıdan bahseden bir giriş yapılmış, ardından Meclisle ilgili tanıtıcı kısa bir malumat verilerek, “ekalliyyât fıkhı” olarak da bilinen alanda doldurduğu boşluk başta olmak üzere, diğer fıkıh meclislerinden olumlu yönde ayrıldığı hususiyetlerine değinilmiştir. Fetvanın kabul edilmesi için gerekli şartlar meşhur usul kitaplarıyla iktifa edilerek tahlil edilerek aktarılmış, Meclis’in neşrettiği fetva ve kararların bu kurallara uygunluğu tartışılarak, diğer fıkıh meclisleriyle mukayese imkânı oluşturabilmek için onlar tarafından neşredilmiş karar ve fetvalara da yer verilmiştir. Çalışmanın sonucunda Meclisin, karar ve fetvaların kimler tarafından alındığını ilan etmemek suretiyle kriter olarak belirlenen fetva usulü kurallarına riâyet etmediği anlaşılmış, diğer fıkıh meclislerinin de çoğunlukla aynı problemle malul olduğu sonucuna varılmıştır. Çalışma, tespit edilen problemlerin çözümü için bazı tavsiyelerin de yer aldığı bir sonuçla tamamlanmıştır. Çalışmanın, ulaştığı sonuçlarla fetva müesseselerinin bu faaliyeti icra ederken fetva usulü çerçevesinde hareket etmelerine rehberlik edecek ölçüler ortaya koymak suretiyle alana katkı sağlaması umulmaktadır. Bunun yanında, hangi isimle anılırsa anılsın kurumsal olarak fetva neşreden müesseselerin, özelde ise Avrupa Fetva Meclisi’nin kararlarıyla amel eden ya da karar ve fetvalarını esas alarak fetva veren veya çalışmalarında istifade eden araştırmacı ve müftülerde farkındalık oluşturması ümit edilmektedir. (shrink)

Las criticas a la filosofia moderna, vertidas desde el pensamiento actual, son sobradamente conocidas. Algunas de ellas han querido hacer realidad un proyecto de destrucciön radical. Ahora bien, tal destrucciön solo resultarä verdaderamente eficaz si, como de hecho estä sucediendo, va seguida de propuestas alternativas que se atengan de manera mäs adecuada a la realidad humana y a la estricta tarea de la filosofia. En esta Hnea de contribucion positiva se encuentra, a mi juicio, la particular aportaciön de la hermeneutica (...) filosöfica contemporänea, encaminada a la rehabilitaciön de la razön practica. En esta ponencia se harä menciön especial a la comprensiön de Hans-Georg Gadamer, el pensador alemän fallecido en 2002, que tan decididamente ha marcado el curso de la filosofia actual.Tal rehabilitaciön parece un paso necesario en el camino conducente a una comprensiön mäs acertada de la tarea filosöfica y de su objeto. El reconocimiento de algunos aspectos de la razön, tales como la flnitud o su caräcter situacional, puede contribuir a una vision mäs ajustada de su esencia y posibilidades. Elimina, ademäs, el peligroso riesgo que supone la pretension de lo absolute* e incondicionado. Admitir lo que podriamos denominar los Umites de la razön no significa ineurrir en posiciones relativistas ni eseepticas; constituye, tan solo, un necesario ejercicio de atenimiento a lo real. (shrink)

The phenomenological ontologies of Sartre and Merleau-Ponty have often been discussed in comparison to one another. Often, a Merleau-Pontian critique of Sartre, based on subjectivity, has been given. In doing so, both Sartre’s and Merleau-Ponty’s views on freedom, facticity, the body, and the Other has been discussed in great detail. Despite all of this, however, not much emphasis has been given to their understanding of negativity in its relation to the construction of Self as the Being-in-the-world of human-reality. Accordingly, this (...) article will focus on the relationship between subjectivity and negativity in Sartre and Merleau-Ponty with a specific emphasis on Merleau-Ponty’s critique of Sartre’s philosophy of negation. First, the article will expand on Sartre’s philosophy of negation and explain how he conceives the experience of nothingness as the foundation of subjectivity. Later, it will develop a Merleau-Pontian critique of Sartrean philosophy of negation (a) by claiming that Sartrean negativity degenerates into pure and absolute positive of the Cartesian duality, and most importantly, (b) by showing how Merleau-Ponty constructs a new dialectical ontology of Self, based on the world-as-me; a being that is seen as flesh. (shrink)

In this study, we try to look at Ludwig Wittgenstein's philosophy holistically rather than the early and late periods in the literature. For this, we focus on the concept of imponderable evidence, which we think captures Wittgenstein's conception of reality. This concept provides the link between Tractarian ideas, which are ponderable, and post-Tractarian ideas, which are imponderable. In his Tractatus, Wittgenstein analysed reality via the distinction between what can be said and what can be shown. In the same work, he (...) concludes the Tractarian project by stating that he has said what can be said, but the real work to be done is what can be shown. Based on Wittgenstein's ideas after the Tractatus, our study focuses on what can be shown, that is, the imponderable. The aim of our study is to show that Wittgenstein's conception of imponderable reality is objective, contrary to the perception in analytic philosophy. The concept of imponderable reality is grounded in the idea of incorporating the subjective nature of meaning into philosophical discourse in an objective manner. To include the subjective nature of meaning in philosophical discourse, Wittgenstein set certain rules and criteria in his post-Tractatus works. Thus, based on these rules and criteria, he proposes a conception of objectivity that is imponderable but self-evident. (shrink)

Many authors have taken up the challenge of formulating physicalism as a supervenience thesis. These endeavors have met with varying response, but it seems that the general consensus still remains that a supervenience thesis that is both sufficient and necessary for physicalism has yet to be developed. Terence Horgan1 and Jaegwon Kim2 have most famously argued that supervenience theses are not sufficiently strong for physicalism. Nonetheless, several recent articles suggest that there are philosophers who still hold out hope for some (...) type of supervenience of the mental upon the physical being, if not both sufficient and necessary, at least necessary for physicalism.3 In this paper, I will 1) investigate some of the motivation for finding a supervenience thesis that characterizes physicalism, 2) briefly review the types of supervenience theses that have been proposed as necessary (or necessary and sufficient) for physicalism, and 3) investigate in some detail the recent supervenience thesis proposed by Frank Jackson and expounded upon by Gene Witmer. Jackson, in his recent book, claims to have a supervenience thesis that is both necessary and sufficient for physicalism. (shrink)

Despite their strong transnational links and support in the second half of the 1990s, Turkish NGOs have not yet had a “tremendous” impact on domestic political and social change. But new points of contact have been established in the public sphere between governmental agencies and the IHV and IHD, with both sides engaged in an argumentative process, which may, in the long run, lead to the subscriptive phase of “human rights talk” and deed. The general tenor of this essay may (...) lend itself to suggesting two prerequisites for establishing such a sustainable human rights regime in this geography: the first is “capacity building”, the other is grounding this regime in an accurate perception of the structures of power, domestic and international, so as to “integrate” the human rights bundle into all aspects of life, at all levels, within all traditions and institutions by empowering the community into the language of human rights. Most of all, integration of human rights into a liberal democratic order requires coming to terms with the past.Capacity building can be defined in different terms: in the words of Mary Robinson, the UN High Commissioner for Human Rights, it is “facing-up to the bullies.” It is a cliché that the legalistic entrenchment of human rights is sufficient guarantee against their violation. It is almost unrealistic to expect a system to volunteer to set up a human rights regime that will limit and cripple the power it wields. So, what to do? Mary Robinson suggests a “national plan,” as, opposed to fragmented political notions, building a sustainable model with strong bricks and mortar. As Robinson notes, “even where there are plans, plans without effective strategies for implementation are empty vessels.” We could add more: in contexts like Turkey where “special circumstances” provide the pretext for legitimating an anti-human rights discourse, Mary Robinson's national plan's chances of success depend on building a strong survival capacity for any civilian government that works to bring, itself, the urban middle classes, civil society and the military into the realities embedded in human rights. (shrink)

This article argues that the chorus of elders in Sophocles' Oedipus Coloneus is far from ineffectual, as some scholars assume choruses of elders generally are, but exceptionally authoritative in its role as a chorus. The exceptional authority of the Elders of Colonus derives from their old age, wherefrom their sympathy for Oedipus obtains, and from the fact that they are Athenian and thus have the capacity to enact their sympathy for Oedipus by granting him special rights of residency as an (...) heroic protector of Athens. Detailed analysis of this particular chorus's speech, song, and action is helpful not only to our understanding of Oedipus Coloneus but also, more broadly, to our understanding of the ongoing, if not increasing, importance that the chorus will have maintained in ancient Greek tragedy. (shrink)

Medical malpractice has attracted the attention of people and the media all over the world. In Turkey, malpractice cases are tried according to both criminal and civil law. Nurses and midwives in Turkey fulfill important duties in the distribution of health services. The aim of this study was to reveal the legal procedures followed in malpractice allegations and malpractice lawsuits in which nurses and midwives were named as defendants. We reviewed 59 nursing and midwifery lawsuits reported to the Higher Health (...) Council between 1993 and 1998. Health professionals were held liable in 59% of the lawsuits. Midwives had the highest percentage of malpractice liability (52%), followed by physicians (29%) and nurses (19%). To reduce potential liability, nurse education should be improved, a nursing malpractice law should be enacted, and instructions for nursing procedures should be formulated. (shrink)

Modern dünyada Anayasalcılık düşüncesinin siyasi iktidarın sınırlandırılması ve insan haklarının güvence altına alınması şeklinde iki temel işlevinin bulunduğunda herhangi bir şüphe yoktur. Buna karşın iktidarın sınırlandırılmasının netice bakımından insan haklarına olumlu etkilerinin olacağını da söylemek mümkündür. Medine Vesikası, İslam tarihinin en önemli belgelerinden biri olma özelliğine sahiptir. İslam dininin peygamberi Hz. Muhammed’in Medine’ye hicret ettikten sonra, şehirde yaşayan farklı din, kültür ve ırktan insanlar arasında birlik, barış ve adaletin sağlanması için kabul edilen bir vesikadır. Anayasa, devletin işleyişini ve yetki dağılımını (...) düzenlemektedir. Medine Vesikası’nda, şehir devletinin idari, yargısal ve askeri işleyişine dair kurallar yer almaktadır. Medine Vesikası’nda, şehir devletinin üyelerinin can, mal, din, vicdan gibi temel haklarına saygı gösterilmesi istenmiştir. Ayrıca farklı din ve kültürlere mensup insanların kendi geleneklerine göre yaşamalarına izin verilmiştir. Medine Vesikası’nda da şehir devletinin üyelerinin birbirleriyle ve Peygamber ile karşılıklı olarak bazı haklarını devrettikleri görülmektedir. Medine Vesikası’nın tarihte bilinen ilk yazılı Anayasa olduğu dahi ileri sürülmektedir. Bu çalışmada Anayasa hukuku bağlamında Medine Vesikası’nın Anayasal niteliği ele alınacaktır. (shrink)

Hilâfet/imâmet meselesi, Hz. Peygamberin vefatının akabinde Müslümanlar arasında ortaya çıkan en önemli meselelerden biridir. Bu konu, özellikle Şîa’yla birlikte siyasi alandan itikâdî alana taşınmıştır. Sünnî âlimler de muhtemelen Şiî âlimlerin etkisiyle onu kelâmî konular arasına dâhil etmişler ve kitaplarında ona yer vermişlerdir. Semerkant bölgesi Hanefî-Mâtürîdî âlimlerinden Ebû Şekûr es-Sâlimî de (ö. 460/1068’den sonra) bu âlimlerden biridir. Ebû Şekûr’un hayatı hakkında Hanefî biyografi kitaplarında pek bilgi yoktur. Günümüze ulaşan et-Temhîd fî beyâni’t-tev ḥ îd adlı eserinde verdiği bazı bilgilerden hareketle Ebû Şekûr’un (...) yaklaşık olarak V. (XI.) asrın ilk yarısında doğduğu tahmin edilmektedir. O, bu eserinde genel olarak, akıl, Allah’ın varlığı, birliği, isim ve sıfatları, rüyetullâh, vahiy, i‘cazu’l-Kur’ân, kelâm-ı lafzî-kelâm-ı mânevi, nübüvvet, mucize, kerâmet, ma‘rifet, iman, imanın şartları, hilâfet ve imâmet, Ehl-i Sünnet, Ehl-i Bid‘at ve fırkaları gibi konuları ele alır. Biz makalemizde, başlığından da anlaşılacağı üzere Ebû’l-Mu‘în en-Nesefî’nin çağdaşı olan Ebû Şekûr es-Sâlimî’nin hilâfete ilişkin görüşlerini, et-Temhîd fî beyâni’t-tev ḥ îd adlı eseri çerçevesinde ortaya koymaya çalışacağız. Amacımız, V. (XI.) asırda Mâverâünnehir bölgesinde hilâfet ile ilgili gündemde olan ve tartışılan konulara bir nebze de olsa ışık tutmaktır. Bu bağlamda yazarın sahâbenin faziletleri ve efdaliyet sırasına ilişkin görüşlerine de işaret edilecektir. Ayrıca Ebû Şekûr es-Sâlimî’nin imâmet ve sahâbenin efdaliyet sırası konularından bahsederken Şîa’nın anlayışını ve görüşlerini ele alışı ve onlara yönelik eleştirileri incelenecektir. (shrink)

This paper attempts to account for the contrastive discourse connective (tam) tersine (‘on the contrary’) in Turkish discourse. We suggest that this connective evokes a discourse structure which has at least three parts: the material in the prior linguistic context, its refutation, and then rectification in the clause where the connective is hosted. Since negation is obligatory in the discourse context for refutation, we include a discussion of negation and we conclude that the obligatory negative clauses are instances of descriptive (...) negation rather than metalinguistic negation. We show that linguistic and cognitive contexts interact in producing and interpreting the discourse adverbial connective under discussion and the discourse structure in which it is used. It is claimed that (tam) tersine serves to bring closer the cognitive context of the intended audience to that of the writer’s while minimizing any potential discrepancies in the audience’s and the writer’s cognitive context. We argue that this discourse connective and the discourse it evokes are used in the argumentative mode. (shrink)

In order to prepare bioethics and clinical ethics courses for clinicians in Turkey, we needed to know the attitudes of physicians when placed in ethically difficult care situations. We presented four cases to 207 physicians who are members of the Physicians’ Association in Kocaeli, Turkey. Depending on the decisions they made in each case, we determined whether they were aware of the ethical aspects of the cases and the principles they chose as a basis for their decisions. We aimed to (...) gain information about their ethical tendencies and moral sensitivity. A small number of physicians stated that they would ‘show respect for a patient’s living will’ in the first case, but more stated that they would ‘let the patient refuse the treatment’ in the second. In the third case, where medical confidentiality was the significant ethical issue, most of the physicians said that they would act in order to maintain confidentiality. For the last case, more than half the physicians chose to ‘tell the truth’ to the patient. The paternalism shown in the doctors’ decisions on the first two cases was no longer observed in those made for the last two cases. We concluded that the physicians who participated in our study have low sensitivity to living wills (or advance directives) and patients refusing treatment. However, when issues of medical confidentiality and truth-telling are concerned, they take care to protect the autonomy of the individual and are relatively more aware of the ethical aspects of these cases. (shrink)

The aim of the present study is to evaluate Sonja Foss’s Rhetorical Schema for the Evaluation of Visual Imagery as well as reflect upon several points for further consideration; and finally suggest a renewed triadic approach as a method for analyzing art-relevant visual imagery. The triadic approach to be discussed assumes three correlative layers: the intellectual knowledge, function of the artistic content as the visual representational component, and aesthetics as modality. This study will include the analysis of a print advertisement (...) that used an artwork as its content of visual rhetoric, and this will inform further discussions on the proposed approach. The contribution of this renewed triadic approached to the field of visual rhetoric has the advantage of expanding and possibly improving rhetorical analysis methods of visual imagery. (shrink)

The importance of “brand dilution” is changing with the rise in internet-mediated consumer power and increasing consumer involvement in the brand identity and message creation processes. In light of recent legal rulings, this study re-conceptualizes brand dilution as a matter of counter-posed brand meanings and associations in digital markets. Anti-branding dilution cases from both a blurring and a tarnishment dilution basis are examined through consumer interviews. The results show that consumer anti-branding has less potential for brand dilution, and more potential (...) for brand identity collusion. By addressing both legal and marketing views of the meaning systems associated with the dilution versus collusion perspectives, this study provides an approach for understanding anti-branding dilution discussions and a way to develop better functioning branding exchange systems for digital markets. Consequently, possible changes in future branding ownership issues for digital markets are envisioned. (shrink)

I start with a detailed but partial analysis of a case regarding grade inflation. The case is inspired by the discussion in Crumbley et al. (2010) and its elaboration in Roberts (2016). I supplement the case description by introducing certain facts that are not in the original discussion. The subsequent analysis is based on this enriched case description. I then raise a number of objections against my analysis. An important metaethical, methodological question emerges while responding to these objections. To what (...) extent are characterizations of moral situations and their descriptions independent from moral commitments? Is there a neutral concept of moral relevance? I argue that we do not have a theory-neutral concept of moral relevance, and that case descriptions essentially presuppose moral commitments. From my moral perspective, as this perspective is reflected in the enriched case description I utilize, the original case description of grade inflation already involves utilizing the wrong moral perspective or theory. (shrink)

Bu çalışma, Aristoteles ve Platon özelinde, “poiēsis” fiilinin iki farklı tarzda kavramsallaştırmasından doğan yapıca uzlaşmaz iki “tragedya” anlayışını irdeleme amacı taşımaktadır. Bunun için, Peri Poiētikēs Tekhnēs ile Politeia metinleri yol gösterici olarak seçilmiştir. Tartışmamızı “mimēsis” bağlamına yerleştirerek, bir yandan “poiēsis” etkinliğine diğer yandan ise “poiēsis” etkinliğinin gerçekleştiricisi olan “poiētēs”e yönelip, bu kavramların bahsedilen iki filozofun “sanat” ve “felsefe” kavrayışlarındaki yerini açmayı deniyoruz. Bu denemeyi ise tragedya bağlamında karşımıza çıkan fâil, fiil, münfâil hâl ve seyirci mefhumları üzerinden derinleştirmeye çalışıyoruz. Böylece, sunduğumuz (...) eleştirel değerlendirmelerden hareketle, aslında Aristoteles’in değil, fakat Platon’un “sanat”ın bir “tekhnē ” ve “poiētikē ” olarak asıl anlamını yakalamış olabileceğine dair bir ipucu bırakıyoruz. (shrink)

The institutional model as delineated by classical Public Administration has limited utility for public administration in the developing countries. There are unlikely to be any uniform structural remedies foradministrative defects in those countries. Similar relationships do not have similar consequences in different contexts. An increased awareness along these lines led to the emergence of Development Administration- an effort to relate structures to goals - and Comparative Public Administration - analysis of administrative structures in their own societal contexts. The basic argument (...) of the present articles is that despite our increased sophistication on these matters the relevance in Development Administration cannot be obtained if one relies only on theoretical knowledge. It is noted that in Development Administration thinking must descend from the heights of systematic theory to the open country of praxis. (shrink)

Subliminal perception (SP) is today considered a well-supported theory stating that perception can occur without conscious awareness and have a significant impact on later behaviour and thought. In this article, we first present and discuss different approaches to the study of SP. In doing this, we claim that most approaches are based on a dichotomic measure of awareness. Drawing upon recent advances and discussions in the study of introspection and phenomenological psychology, we argue for both the possibility and necessity of (...) using an elaborated measure of subjective states. In the second part of the article, we present findings where these considerations are implemented in an empirical study. The results and implications are discussed in detail, both with reference to SP, and in relation to the more general problem of using elaborate introspective reports as data in relation to studies of cognition. (shrink)

Using the corpus of JSTOR articles, we investigate the role of gender in collaboration patterns across the scholarly landscape by analyzing gender-based homophily--the tendency for researchers to co-author with individuals of the same gender. For a nuanced analysis of gender homophily, we develop methodology necessitated by the fact that the data comprises heterogeneous sub-disciplines and that not all authorships are exchangeable. In particular, we distinguish three components of gender homophily in collaborations: a structural component that is due to demographics and (...) non-gendered authorship norms of a scholarly community, a compositional component which is driven by varying gender representation across sub-disciplines, and a behavioral component which we define as the remainder of observed homophily after its structural and compositional components have been taken into account. Using minimal modeling assumptions, we measure and test for behavioral homophily. We find that significant behavioral homophily can be detected across the JSTOR corpus and show that this finding is robust to missing gender indicators in our data. In a secondary analysis, we show that the proportion of female representation in a field is positively associated with significant behavioral homophily. (shrink)